Dat is de les die ik vandaag geleerd heb.
Van mijn ouders kreeg ik vaak te horen: eerste je bord leeg eten, dan krijg je een toetje. Of eet nu je bord eerst leeg voor je van tafel mag. En die zit er dus diep ingegroefd in bij mij. Maar vandaag, toen ik dit spreekwoordelijk uitsprak, kreeg ik gave tips via social media hoe ik hier anders mee om kan gaan in mijn dagelijkse leven.
Ik vind heel veel dingen leuk, en die dingen die ik 300 % leuk vind daar zet ik me soms dus ook voor in. Vooral als we er de wereld mooier mee kunnen maken. In het begin is vaak alles leuk, maar na verloop van tijd worden dingen soms teveel.
Vol bord
En ik denk dan dus ook vaak, dit is wat ik wil, het ligt op mijn ‘bordje’ dus ik moet het ‘opeten’, maar vandaag kreeg ik toen ik dat schreef bv als reactie:
* Wat zou je nog meer met een vol bord kunnen doen?
* Misschien wil er wel iemand mee-eten. Raakt je bordje toch weer leeg.
* Bord leeg eten = signalen van je lijf dat je genoeg hebt negeren. Ben je lijf dankbaar dat het met je kan communiceren wanneer jouw hoofd het allemaal niet zo in de smiezen heeft! En schuif maar weg dat bord, het blijft wel liggen of verdwijnt vanzelf (zoals we vroeger zeiden: die groen beschimmelde kaas loopt vanzelf een keer weg ;)) Mooi hè, de natuur
* Te veel eten is niet goed. Vraag of een ander jouw bordje leeg eet. En… Volgende keer de helft opscheppen
* Vraag jezelf af: Wat kan ik afvoeren en wat kan ik uitbesteden?
Mooi om zo nieuwe zienswijzen te krijgen op een vol bord. Ik ga er verder mee stoeien maar ben blij dat ik het geuit heb, het scheelt nu al een stuk bij mij. Hoe ga jij om met dit dilemma?
En uiteindelijk ben ik naar Eerlijk Oogst in Aalsmeer gegaan en heb even mijn hoofd los gemaakt van alle ‘moetens. Dank je Willeke voor de mogelijkheid daarvoor. En nog met lekker verse andijvie en sla naar huis gegaan.
Misschien is dit wel een goede tip voor me?
