……Dat zei ik tegen Judith Webber aan het einde van een inspirerende middag bij S2M afgelopen maandag in Utrecht. Daar woonde ik 3 boeiende presentaties bij tijdens de #expertTalks , georganiseerd door Seats2meet als #mondaymeetup. Naast spreker zijn ze alle drie ook schrijvers van boeken bij uitgeverij Scriptum.

Een van de kosteloze initiatieven van Seats2meet waarmee ze in mijn ogen willen laten zien, wat er allemaal wel kan  Meer details lees je allemaal op de site van Mindz. Hier nog een korte impressie van de middag incl video.

Sprekers deze middag waren Jeanet Bathoorn, Jan Vriends en Judith Webber. De eerste en de laatste ‘kende’ ik , de middelste heb ik nu een beetje leren kennen.

Het gevaar is, als je denkt iemand te ‘kennen’, dat je dus ook gaat denken dat je weet waar zo iemand het als spreker op een middag over zal gaan hebben. En dat is in mijn ogen een misvatting. Net als in het ‘gewone’ leven. Als je immers ‘weet’ wie iemand is, dan kan hij nooit meer iets anders doen of zijn omdat je hem of haar zgn ‘kent’, terwijl we elke dag (ik tenminste wel) leren en wijzer worden (zeker van onze fouten). Soms zit ‘kennen’ ons dus in de weg is mijn ervaring.

Jeanet liets ons leuk you tube filmpjes zien Social Media Revolution 2011 over wat social media met ons doet, gedaan heeft en zal gaan doen. Haar boodschap : wees jezelf (bv op twitter)  en bedenk of wat je schrijft, morgen in de krant mag komen te staan.

Jan Vriends nam ons mee in zijn drukke leven, vertelde over ontmoetingen die hij gehad heeft en over zijn zoontje (hoe die leerde fietsen) en gebruikte dat als metaforen voor de ‘punten’ die hij als creatieveling wilde maken:
* durven
* alles kan
* jij bent Uniek !
* oefenen

Na afloop sprak ik hem en hoorde toen “en passant” , dat hij graag een column zou willen schrijven. Ik heb hem toen maar meteen gekoppeld, (koppelaarster die in ben) eerst met een ‘naam’ van iemand, en later kwam ze ’toevallig’ langslopen dus ook maar meteen fysiek gedaan. Ook nog in #koppeltweet op twitter.  Daarop toverde hij een bijzonder, door hem beschilderd steentje, tevoorschijn dat ik van hem kreeg.

Voor mij is dit nu een hoofdje met een verhaal geworden. Ik zie er een hoofd in, maar als ik hem omdraai ook een voetstap, waarheen wandelen wij? Wat zien wij?

Judith nam ons ook mee en gaf ons een kijkje in haar leven, 12 jaar gewerkt bij ‘bazen’ in 12 verschillende bedrijven. Wat zij altijd mooi weet te doen, is kijken naar wat er gebeurd (is) en zien wat er te leren valt, en daar dan over schrijven of bloggen op een zeer toegankelijke en herkenbare manier. Misschien wel dezelfde boodschap, maar toch telkens weer wat andere vertelt. Met een andere ervaring erbij. Haar boodschap was even sterk als eenvoudig: Schrijf !

Na afloop op de borrel kwam ik nog weer een heel stel andere bekenden tegen en ben ik heel blij dat ik geweest ben. “Dezelfde mensen en toch weer even anders “.

Hoe ga jij om met mensen en situaties, die je denkt te ‘kennen” ? Ik lees je reacties graag…